ليکوال: سعادت حسن منټو
ژباړه: رحمت ديوان
"په
ما خو تاسو ژوند حرام کړى، خداى دې وکړي چې زه مړه شم".
"د
خپلې مرګ دعاګانې څه له غواړې، چې زه مړ شم نو ټوله کيسه به ختمه شي، که وايې نو
زه هم دا اوس خودکشۍ له تيار يم، همدلته نزدې د ترياقو
پلورنځى دى، يو توله ترياق به ډېر وي".
"لاړ
شه...... سوچ ولې کوې؟".
"ځمه....
ته پاڅېږه او ماله......... پته نشته چې يو توله ترياق
به په څو وي، ته ماله اندازاً لس
روپۍ راکړه".
"لس
روپۍ؟".
"او کنه....... خپل ځان وژنم..... لس روپۍ ډېرې خو نه دي".
"او کنه....... خپل ځان وژنم..... لس روپۍ ډېرې خو نه دي".
"زه
يې نه شم درکولى".
"لازمي
ده چې په ترياقو ځان ووژنې؟".
"سنکهيا
هم بده نه ده".
"په
څو به وشي؟".
"پته
نشته......... ما تراوسه کله سنکهيا نه ده خوړلې".
"تاسو
ته د هر څيز مالومات وي...... ګوشنا کېږې ولې؟".
"ګوشنا
خو رانه ته جوړوې....... زه به د زهرو د قيمتونو نه څه خبر يم".
"تاسو
سره د هر څيز مالومات
شته".
"ته خو مې تراوسه مالومه نه کړې".
"دا
ځکه چې ته زما په هکله کله هم سوچ نه کوې".
"دا
بالکل غلطه خبره ده...... پنځه کاله وشول، ته په دې کې ماته داسې ورځ وښايه چې ما
ستا په اړه سوچ نه وي کړى".
"لرې
کړه..... په دې پنځه کاله کې چې څومره هم ورځې دي، په هغې کې تا ماته هم دا بکواس
کړى دى".
"ته
حقيقت ته بکواس وې؟.... زه اوس څه ووايم".
"چې
څه وېل غواړې ووايه....... ستا خوله خو هسې هم بې واکه ده".
"تا
بيا بدزباني شروع کړه".
"بد
زبانه خو تاسو يئ......... ما په دې پنځه کاله
کې، قران راواخله او ووايه، کله ستا سره داسې ګستاخي کړې ده؟ ګستاخ خو په خپله
يې.....".
"ولې
غلې شوې...... چې څه وېل غواړې ووايه".
"زه
څه وېل نه غواړم........ تاسو ته به څوک څه ووايي........ تاسو خو دا غواړئ چې انسان ته تکليف ورسي خو هغه اف هم
ونه کړي، زه خو له داسې ژونده وېرېدلې يم".
"ته
غواړې څه، چې دا هم مالومه شي".
"زه
هيڅ هم نه غواړم".
"نو
بيا دا ګيلې څه مانا لري؟".
"د
دې له مانو نه تاسو ښه خبر يئ...... ناجاڼه
کېږې ولې؟ څه خبره خو به د دې ګيلو شاته وي".
"څه؟".
"ماته
څه پته ده".
"دا
خو عجيبه خبره ده...... په خپله يې شلوې
او په خپله يې ګنډې......... سمه خبره ولې نه کوې......... زه خو نه پوهېږم چې دا
د هرې ورځې جنګونه به مونږ چرته بوځي".
"جهنم
له".
"هلته
به هم مونږ يو ځاى يو".
"زه
خو هلته بالکل نه ځم".
"نو
ته به چرته يې؟".
"زه
نه يم خبره".
"ته
له ډېرو خبرو نه يې خبره......... د ټولو نه لويه خبره زما د مينې ده، چې ته ترې
تراوسه بې خبره يې........... زه نه پوهېږم.......... يا يې ما په ويلو کې بخيلتوب
کړى، يا په تا کې هغه حِس نشته چې دا جذبه وپېژنې".
"بې
حسه خو اصل کې تاسو يئ".
"څنګه؟".
"دا
هم څه خبره ده..... په دې پنځه کاله کې هره ورځ........ هره ورځ".
"هم
دا زما د مينې ثبوت دى".
"لعنت
دې وي په داسې مينه، چې سړى ترې تنګ شي".
"له
مينې څوک تنګېداى شي؟".
"زما
مثال وړاندې دى".
"نو
مطلب دا چې تا اقرار وکړو چې زه له تا سره مينه کوم؟".
"ما
کله اقرار وکړو".
"دا
اقرار و کنه".
"وي
به".
"وي
به نه...... وو....... خو ته به يې منې نه، ځکه چې ته ضدي يې، زه نه پوهېږم چې
ستاسو د ښځو نفسيات څه دي، چې ورسره مينه وکړې نو يرېږي او چې ځان پرې لاپروا کړې
نو بيا به خفه وي".
"هسې
بکواس دى".
"ځکه
چې دا د يو پرخلوص خاوند له خولې وتې
دي".
"لرې
شه......... ستا خلوص ما ليدلى دى".
"چې
دې ليدلى نو ايمان پرې ولې نه راوړې؟".
"ما
مه تنګوه، زه ښه نه يم....... زما هيڅ نه خوښېږي".
"خپل
ځان دې هم نه خوښېږي؟".
"قسم
په خداى........ نن نه".
"سبا
خو به دې خوښ شي".
"نه
يم خبره".
"عجيبه
خبره ده، چې د هر څه نه خبره يې........ خو وايې چې نه يم خبره....... دا څه
دي؟........ ته صفا صفا ولې نه وايې چې ته زما نه کرکه کوې".
"نو
واوره.......... زه له تا نه کرکه کوم".
"زه
دې ډېر خفه کړم........ ما خو ستا د هرې خوشحالۍ خيال ساتلى دى".
"خو
د يوې خبرې خيال دې نه دى ساتلى".
"د
کومې خبرې؟".
"عقل
لرې....... خپله يې مالوم کړه........ زه يې درته ولې
ووايم".
"څه
اشاره خو وکړه".
"زه
په داسې اشارو نه پوهېږم".
"تا
داسې خبرې له کومه زده کړې؟".
"له
تا نه".
"ما
نه.......... زه ډېر حېرانه شوم، چې دا تور ته په ما ولې لګوې".
"په
تاسو خو هر يو تور لګېدى شي".
"د
مثال په توګه؟".
"زه
درله مثالونه نه شم درکولى....... د خداى لپاره دا
خبرې بس کړه، زه نوره تنګه شوم....... بس....... ما درته ووېل چې........".
"څه؟".
"يا
خدايه زما دې توبه وي........ ما ډېره مه تنګوه......... زما زړه غواړي چې د خپل
سر ويښته راوشلوم".
"زما
سر شته کنه...... ته د دې ويښته ښه په مينه راشلولى شې".
"تا
ته خو خپل ويښته ډېر ګران دي".
"انسان
ته خپل هر يو څيز ګران وي".
"خو
د سړو په سر د ويښتو دا پنډ ډېر عجيبه ښکاري........ تاسو ولې د خپلو ويښتو کمولو
نه پرهېز کوئ".
"زه
ډېر پرهېزګاره سړى يم".
"دومره
دروغ...... هغه بله ورځ خو تاسو ماته ويلي وو چې ما په يو پروګرام کې شراب
وڅښل".
"لاحول
و لا قوة......... ما خو صرف د خوږو يو ګلاس څښلى و".
"دا
کومه بلا ده؟".
"ډېر
بې ضرره څيز دى".
"ستا
دا بدکلامي چرته ما هم بدکلامه
نه کړي".
"لکه
چې تاسو بدکلامه نه يئ".
"بدکلامه خو ستا پلار وه.... تاته پته ده........
هغه خو به په هره خبره کې کنځلې کولې".
"زه
درته وايم چې زما د مړ (موئے) پلار خلاف يوه خبره هم ونکړې......... ستاسو خوله
ډېر بې واکه شوې ده".
"بې
واکه شوې څنګه ده؟".
"ماته
نه ده مالومه".
"چې
درته مالومه نه ده نو بيا دې راباندې دا فتوي څنګه ولګوله".
"زه
درنه دا پوښتنه کوم چې دا ويښته دې دومره ولې لوى کړي، ماله ترې کرکه راځي".
"بس
دومره خبره وه چې تا پرې دنيا په سر راواخسته......... زه لاړم".
"چرته؟".
"بس
لاړم".
"د
خداى لپاره ماته ووايه........ ګني زه به خودکشي وکړم".
"زه
نصرت نايي له لاړم".
0 comments:
Post a Comment